armagedon...

                                 pogodowy he,he... na dzisiejszym bieganiu. Przed wyjściem nic na to nie wskazywało. Spoza chmur zaczęło wyzierać niebieskie niebo i słoneczko:) Gdzieś po trzech, czterech kilometrach chyba na Lwowskiej nagle pociemniało, wzmogły się porywy wiatru i z nieba zaczęła walić krupa śniegowa. Na moment przestałem cokolwiek widzieć:( Musiałem odwrócić się, żeby przejrzeć. Normalnie sypiący śnieg jest oki, ale twarde kuleczki śniegowo lodowe walące po oczach to masakra. Jakby tego było mało dwa razy potężnie zagrzmiało. Zacząłem intensywnie myśleć: gdzie tu się schować? Na szczęście burza się nie rozpętała, więc wróciłem przewiany, zawiany, mokry i zadowolony;) 

Walka o przetrwanie z samym sobą. Biegacz musi być twardy, a nie *miętki* hi,hi...

Dziesięć kilometrów już dawno nie było tak wymagające. Dziś przypomniało mi się jak kiedyś w Duszatynie leciałem połówkę. Na początku idealna aura. Pochmurno, mokro i chłodno. Pod koniec burza z piorunami i ulewa. Ten przełaj był jedyny w swoim rodzaju. 

Dzisiaj na stałej trasie też lekko nie było, lecz nikt nie powiedział, że zawsze ma być komfortowo. Trudne warunki dają więcej satysfakcji he,he...

Przysłowie na dziś:

„Fabian i Sebastian gdy mróz dadzą srogą zimę przyprowadzą”

Cytat dnia

„Szczęście nie jest stacją, do której przyjeżdżasz, lecz sposobem podróżowania.” - (anonim)