przedwczoraj...

                                        nie biegałem. Wczoraj też nie. Znaczy biegałem  cały dzień za Wiktorką. Bawiliśmy się z wnusią. Dokazywaliśmy i przemieszczali się biegiem. Gdybym miał krokomierz to pewnie wyszłoby tyle kroków co zazwyczaj na dyszce. Było rewelacyjnie! Poszaleliśmy, powygłupiali, bo jak to się mówi: nie dlatego przestajesz się bawić, że się starzejesz. Tylko starzejesz się, bo przestajesz się bawić.

Dziś po dwóch dniach postu od biegania zakładałem dziesięć kilometrów. Po Mszy świętej, przed obiadem, czyli prawie w samo południe trochę mnie poniosło - "na głodzie" i z wywieszonym językiem nabiegałem 14km. 

Nie zabrałem w bialskie pola picia i przy temperaturze grubo ponad dwadzieścia stopni pod koniec suszyło mnie niemiłosiernie. Chociaż przyznaję i tak było fajnie. W dodatku na koniec rozbroiła mnie Strava tytułując lokalną legendą hi,hi... Ostatnio faktycznie dość często robiłem podbiegi w Alei Sienkiewicza, ale żeby zaraz legenda.

Cytat dnia:

„Stopniowo, w miarę upływu czasu, odkrywamy w samym sobie coraz trudniejszego przeciwnika.” -  Ryszard Kapuściński