osiemnastka...

                                osiemnastego maja w stulecie urodzin św. Jana Pawła II. Na stałej przydomowej trasie obleciałem chyba wszystkie ścieżki na "Bałyku" i przyległe ulice;)

Pamiętam jak dziś wracam o zajęciach w technikum wieczorowym, a Tata pyta: wiesz Tomuś Kogo wybrali na Papieża? 
A ja bez namysłu Polaka! Ojciec zdziwiony - skąd wiesz? Wtedy nie było internetu, komórek i tylko telewizor jako okno na świat dawał możliwość w miarę bieżących informacji. Jeszcze radio, bo prasa codzienna to już z lekkim poślizgiem.

Pontyfikat Karola Wojtyły zmienił nie tylko nasz kraj, lecz cała Europę, a nawet świat.

Drugi dzień związany z Ojcem Świętym, którego nie zapomnę do końca życia miał miejsce podczas pielgrzymki Naszego Wielkiego Rodaka do Ojczyzny w 1991 roku. Częstochowa przeżywała oblężenie pielgrzymów. Wokół Jasnej Góry ograniczania w ruchu kołowym i pieszym. A tu najmłodszy syn ma przyjść na świat. Jak to będzie? Co z transportem do szpitala itp. itd. 

Cudownym zbiegiem okoliczności Papież odleciał, strefy bezpieczeństwa pootwierano, dużo ludzi wyjechało i Mateusz późnym wieczorem zdecydował się przyjść na świat;)  
Św. JPII odszedł do wieczności piętnaście lat temu. Świat zmienił się w tym czasie diametralnie. Ludzie też i to niestety niekoniecznie na dobre. Pewnie Nasz Papa "przewraca się w grobie" że tylu ludzi odwróciło się od kościoła, że trwa walka z kościołem, a Polacy zieją w stosunku do siebie jadem pełnym nienawiści. Konkurencja, rywalizacja zastąpiła solidarność i obecnie przewrót ustroju nie byłyby możliwy. Dziś jeden drugiego utopiłby w przysłowiowej łyżce wody. Smutne, ale prawdziwe:( 

 2 kwietnia 2005 po śmierci JPII była chwila kiedy Kibole obiecywali zakończenie wojen międzyklubowych, ludzie palili znicze na ulicach, płakali, ze wzruszeniem mówili jak to teraz wszyscy będą kierować się nauką szkoły papieskiej. Cóż długo to nie trwało:( Szkoda!!!

Zawsze jednak warto próbować! Podobno do końca jest czas, aby się nawrócić, poprawić. Dopóki jest nadzieja jest życie. Bo Ojciec Święty Jan Paweł II mówił:
 Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!".
- Wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro niepewne... Tylko dziś jest Twoje.  
- Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę. 
- Wymagajcie od siebie choćby inni od was nie wymagali.
- Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. 
- Miłość, która jest gotowa nawet oddać życie, nie zginie. 
- Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.

- Nie potrafi przebaczać innym, kto sam nie zaznał przebaczenia.
- Troska o dziecko (...) jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka.
- Życie ludzkie jest bezcenne, ponieważ jest darem Boga, którego miłość nie ma granic. A kiedy Bóg daje życie, daje je na zawsze. 
- Miłości bez Krzyża nie znajdziecie, a Krzyża bez Miłości nie uniesiecie.   
- Dotąd dwoje choć jeszcze nie jedno. Odtąd jedno choć nadal dwoje. 
- Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi. 
- Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko. Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie.