do wnusi...

pobiegłem he,he... Bo uwielbiam tego Szkraba:) Marecki (tata;) wystawił Maleńką do okna i mogłem Jej pomachać i przesłać buziaki:) Minkę miała zawadiacką;) Niby lekko zdziwioną z takim nieśmiałym uśmiechem hi,hi... 

Wybiegłem po deszczu i miałem nadzieje, że zdążę przed następnym. Niestety nieco się przeliczyłem:( Po piątce zaczęło pokrapywać, a  przy Szkole Pożarnictwa lunęło "jak z cebra" he,he... Schroniłem się pod wiatą przystankową... Lecz kiedy zobaczyłem po przeciwnej stronie skrzyżowania Biegacza w krótkich portkach, który ani myślał skorzystać z zadaszenia szkoły lekko zawstydzony hi,hi... ruszyłem. Gdy dobiegłem do domu MLP już w progu powitała mnie pytaniem: "masz na sobie chociaż suchą nitkę?" Odpowiedziałem: pewnie! bo biegłem miedzy kroplami;) Zaraz dodałem, że nie ja jeden biegam w deszczu. Pokiwała głową i skwitowała krótko z podziwem: "to jest więcej takich Wariatów;)"

Chłodno, bo pięć stopni plus wiatr i deszcz sprawia, że temperatura odczuwalna robi się o wiele niższa:( Mimo to biegło mi się fantastycznie:) 

Przemoczony, ubłocony, ale szczęśliwy jak dziecko taplające się w kałuży zaliczyłem dwanaście kilometrów. 

Musiałem chyba wyglądać na sponiewieranego, bo już na sam koniec przebiegając Klasztorną sympatyczna kierowniczka KIA ustąpiła mi pierwszeństwa na przejściu dla pieszych he,he... Fajnie było! Po wczorajszym truchtaniu z Mirkiem nogi same rwały się do przodu:)