Wczoraj przyszła zima. Nie powiem żebym był z tego powodu bardzo szczęśliwy ponieważ z natury jestem ciepłolubny. No ale cóż jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma. Wczorajszej nocy spadł śnieg i leży do tej pory, temperatura oscyluje w okolicy zera z tendencją spadkową. Przez cały czwartek ciągle coś się działo i nie miałem jak sprawdzić czy nie zapomniałem biegać po śliskim. Dopiero wieczorkiem ciuchy biegowe na siebie, buty na nogi i….. a najbliżsi patrząc wymownie na siebie; do mnie - co ty ? teraz, przecież wieje, ciemno, ślisko, chce ci się ? Ale ja już nie słuchałem i jak na skrzydłach pomknąłem na „swój stadion” A swoją drogą powinni się przyzwyczaić, a nawet trochę mnie już rozumieć. Na początku jak zawiało to fakt wiatr jakby przeszył mnie na wylot, ale po chwili jak się rozgrzałem chłodu w ogóle nie czułem. Oczywiście zaliczyłem na powitanie „glebę” z tym, że pad był na tyle kontrolowany że od razu się pozbierałem. Dobrze, że żona tego nie widziała bo zaraz docinałaby mi, że już wiatr mnie przewraca; ostatnio wyzywa mnie od chudzielca!!!! Przez godzinkę lekcyjną zrobiłem trochę okrążeń, chociaż z każdą minutą pod nogami coraz bardziej chrzęścił śnieg i grunt jakby uciekał. Oj fantastyczna sprawa; wieczór, ciemno, księżyc i gwiazdy na niebie, cisza i ten chrobot pod butami. Bieganie w takiej atmosferze wprawiło mnie w tak świetny humor, że kiedy wróciłem w pielesze domownicy spoglądali na mnie bardzo podejrzliwie. //Gdybym umiał czytać w myślach; to pewnie w „dymkach” nad Ich głowami byłoby- "był gdzieś na piwku, a to bieganie to tylko pretekst do wyjścia z domu !"// ha ha ha haaaaa….......No cóż niestety nie znają tej radochy jakie daje nawet zimą -
B I E G A N I E !!!!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz