dokładnie...

                 dwanaście lat temu w Święto Matki Bożej Fatimskiej zadebiutowałem w Łodzi na królewskim dystansie:) 

Byłem wystraszony maratońskim biegiem, bo naczytałem się różnych relacji bardziej lub mniej prawdziwych hi,hi... Ale może to dobrze, bo podszedłem do tego debiutu z ogromnym respektem. 

Wybrałem miasto tkaczy ze względu na bliską odległość. Miało być jak najbliżej, gdyby w razie czego trzeba było  mnie przyweźć w sosnowej skrzynce;) 

Nic z tego! Było cudownie! Obyło się bez przysłowiowej "ściany" i na metę dotarłem w całkiem dobrym stanie he,he... Trzy minutki zabrakło mi do planowanego wyniku 4:30, ale i tak cieszyłem się jak dziecko:) 
Mój Mentor Verdi jesienią w Poznaniu, gdy złamałem "czwórkę" powiedział: "Tomasz  wtedy w Łodzi pobiegłeś zbyt asekuracyjnie" 

Może i tak? a może nie? Nigdy nie wiadomo coby było gdyby było. Zresztą wynik zawsze dla mnie jest sprawą drugoplanową. Najważniejsze w dobrej formie finiszować na mecie, a nie jak "zombi" maszerować po trzydziestce ze spuszczoną głową. Zresztą mawia się - maraton zaczyna się po trzydziestce hi,hi... 

Na razie przebiegłem dziewiętnaście *normalnych* maratonów i prawie tyle samo biegów ultra, czyli takich ponad 42.195km;)  

Trzynastka to maja szczęśliwa liczba;) Dlatego dziś ten skromny jubileusz uczciłem jakżeby  inaczej he,he... bieganiem:) 
Wyszło trzydzieści jeden kilometrów i jak powiedziała mi znajoma biegaczka: "zrobiłeś to po profesorsku z narastającą prędkością"! 
Hi,hi... Faktycznie na koniec przycisnąłem i nawet pojawiły się czwórki z przodu;)