cztery...

                     dni do startu:) więc tylko podtrzymujące życie dreptanie he,he... i kilka delikatnych przebieżek (sześć;)

Tempo lajtowe - pomalutku i do przodu hi,hi...

Na "mojej" znowu jakieś manewry strażaków. Zatem jak ostatnio przebieżki zrobiłem w "lasku" Wszystko na spokojnie, w strefie komfortu, bo prawdziwe bieganie będzie w niedziele;)
Przez chwilę myślałem czy nie poturlać się po mojej ścieżce krossowej. Jednak głos rozsądku zaraz przywołał mnie do porządku he,he... Nie ma co ryzykować jakiegoś potknięcia, albo nie daj Boże skręcenia kostki. Miała być piątka, a wyszła prawie szóstka. Co tam. Przecież jam nie aptekarz, żebym się o pareset metrów szczypał hi,hi...
W planie jeszcze wyjście w czwartek i lekki rozruch w sobotę. Po zatym regeneracja, odpoczynek, spanie, nawadnianie i mentalne nastawianie się na królewski dystans. 
Niby to mój dwudziesty "normalny" maraton nie licząc iluś tam ultra:) i jak to powiedział sąsiad: "dla pana, panie Tomku to bułka z masłem" he,he... Uważam jednak, że każdy maraton jest inny. Zawsze jest inny dzień, inna aura, dyspozycja i nigdy nie jest tak jak zawsze. Dlatego respekt musi być. 
Czas, lokata to sprawa drugoplanowa;) Lepiej być mile zdziwionym niż zawiedzionym;)  Najważniejsze w dobrej dyspozycji dotrzeć na metę. Po każdym starcie codzienne bieganie trwa przecież dalej.
Maratończykom jak pilotom dobrze życzyć tyle samo startów co "lądowań" na mecie;) Świetne wrażenia z trasy, fajna zabawa i satysfakcja z dobrze "rozegranego" startu to podstawa. Nie na darmo powiada się:
                                    *Meta nie start mówi co Kto wart*