na czuja...

                    bez zegarka, poświątecznie tam gdzie nogi poniosą he,he... 

Zamiarowałem dychę, a wyszło jedenaście i pół, ale przecież kilometrów nigdy nie jest za wiele hi,hi...

Tym bardziej, że dzisiejsze bieganie dedykowałem jutrzejszym Nowożeńcom;)  Myślami byłem z Nimi i w duchu wspopminałem sobie nasz ślub z Elżbietą sprzed trzydziestu sześciu laty. 

To były całkiem inne czasy, inny ustrój, nawet  inna mentalność ludzi. Obowiązywała wcześniejsza "rejestracja" /ślub cywilny/ w USC. Na pewno było skromniej i pomimo socjalizmu bardziej duchowo niż materialnie i nie na pokaz. Ale nie było mediów społecznościowych hi,hi... 

Po świętach oprócz "balastu" po tych wszystkich smakołykach został mi... katar:( Noś "zabity" trudno oddycha się na starcie, lecz po zagrzaniu katar przechodzi i wychodzi, że trzeba by biegać na okrągło he,he...

Aura super! Dwie kreski powyżej zera na termometrze. Wilgotno po wczorajszych opadach i pewnie dlatego lepiej się oddycha niż w pomieszczeniach:)

Ktoś napisał na bieganie.pl: "Czy jest jakiś patent na bieganie w zimie?

Dziś chciałem spokojnie przetruchtać 10km ale ledwo z trudem dałem radę 8 km. Nogi z betonu, płuca z ołowiu, czułem się jakbym ciągnął słonia. Tempo inwalidy (6:40) ale za to tętno pod 180.

Zwykle przestaję biegać pod koniec września, kiedy temperatura spada poniżej 10 stopni. W tym roku postanowiłem być twardy i biegać dopóki będzie powyżej zera. Ale raczej spasuję, bo przy +5C w zasadzie nie daję rady. Już po pierwszym kilometrze czuję się bardziej zjechany niż w końcówce maratonu...."

?!:( Tak może napisać biegacz? 

Znam wielu biegaczy, Którzy *tempem inwalidy* biegają cała zimę. Zresztą ja też. Niezależnie od pogody, cieszą się i mają niesamowita frajdę z szybszego przebierania nogami:) Śnieg, mróz, chlapa ciapa, ślisko, biały puch po kolana... Nie marudzą tylko walczą z własnymi słabościami i przeciwieństwami losu!