[326] tete znowu nadaje;)

Po dziesięciu dniach przerwy w bieganiu spowodowanej rewolucja domową czytaj remontem w czwartek włożyłem znowu buty biegowe:) Początkowo udawało się jakoś godzić obowiązki z przyjemnościami, ale z czasem doba stała się za krótka;) Dodatkowo doszły nie planowane sytuacje i budowa formy na maraton legła w gruzach;( Szło dobrze:) czułem jak z każdym dniem siła napędowa rośnie;) Cieszyłem się, że w Sobótce będzie moja chwila prawdy;) Niestety;( z ogromnym żalem połówkę musiałem odpuścić:( 

Gdyby ta przerwa miała miejsce na trzy miesiące przed maratonem to pikuś;) ale na trzy tygodnie przed startem ? Gdyby przerwa była regeneracyjna, a nie tyrką od świtu do nocy to też ina bajka;)

Czwartkowe bieganie było prawdziwą męczarnią nogi ciężkie, sztywne. Co rusz jakieś bóle? to kostka? to kolano? Z czym tu na maraton? "Z widelcem po rosół?";) Przeturlałem osiem kilometrów i dałem sobie spokój. Na drugi dzień odpuściłem, żeby przypadkiem nie załapać jakiegoś urazu. W sobotę poleciałem na sobotnie spotkanie biegowe na Bialskiej:) Co prawda zaplanowany był na ten dzień Test Coopera organizowany przez nasz klub, lecz znowu czas nie pozwolił na udział:) Zresztą co tu testować jak "cienki jestem niczym pensja robotnika";) Monice i Zenkowi termin sprawdzianu również nie spasował i dzięki temu sobotni "dyżur" pełniliśmy we troje:) Pierwotnie myślałem, że przyjdzie mi tuptać samotnie:( a tak trochę musiałem się do Nich podciągać;) Przebiegłem piętnastkę i  zdałem sobie sprawę gdzie jest moje miejsce w szeregu he,he...

Cały tydzień to dwadzieścia trzy kilometry w dwóch wyjściach i dylemat co robić? Wystartować piętnastego? Odpuścić? W nadchodzącym tygodniu planowałem 30-tkę. Przebiec? zrezygnować? 

W zasadzie wcale mi nie zależy na wyniku (czasie) Po ubiegłorocznym MC  jeden z kolegów motywował mnie: to teraz 3:30! Ale postanowiłem skończyć z życiówkami;) Ile można podnosić poprzeczkę?  Przecież w tym roku mam już lat... 26,5 na jedną nogę;) Za dwa tygodnie maraton? oto jest pytanie hi.hi...