W moim mieście wiosną organizowany jest bieg na dychę i biegacze są na trasie niecałe półtora godziny. Kibiców jednak jest niewielu:( Więcej przypadkowych gapiów.
W stolicy Wielkopolski każdy z maratonów kończyłem w okolicach czterech godzin i jestem pod ogromnym wrażeniem liczby dopingujących osób. Tak dopingujących!! i to od serca. Pogoda idealna dla biegaczy, ale dla ludzi stojących na krawężniku niekoniecznie. Chłodno, przelotne opady deszczu, a mimo to tłumy ludzi młodych, starszych i dzieci. Wrzawa, tumult, hasła pisane i słowa otuchy: "dacie radę, jesteście wspaniali, wielcy itd itd.
Kapele muzyczne, bębniarze, Pani z rondlem i pałką wybijająca rytm;) Gościu powiewający Flagą Państwową na niebotycznie długim drzewcu i wołający do każdego przebiegającego po imieniu z numeru startowego: "brawo Tomek, brawo Sylwia, brawo Krzysztof... itd.
Kapitalna przysłowiowa "ściana" hi,hi... i wiele innych pomysłów na zagrzewanie maratończyków do walki. Przepraszam! trudno tu wszystkich wymienić i opisać Ich sposoby motywowania biegaczy.
O muszę jeszcze o Wolontariuszach, bo są niezwykli:) Stoją np. godzinami polewając, podając wodę i choć to nie Ich obowiązek jeszcze mobilizują nas do biegu: "nie poddawajcie się! Tomek świetny czas, nie zwalniaj!" itp.
Ogromne brawa i słowa uznania dla Kibiców i Wolontariuszy!
Zaraz po starcie w okolicy czwartego kilometra spotkanie z blogerem Bartkiem. Ten wbiega w rzeszę biegaczy "w locie" robi nam selfie;) i życzy powodzenia! Czyste szaleństwo hi,hi...Ludziska trąbią, kołaczą, pokrzykują, więc biegnie mi się rewelacyjnie. Świadomość, że na piersi mam moją cudowną wnusię Wiktorię dodaje mi skrzydeł. Lecę i rozrabiam na trasie "jak pijany zając w kapuście"he,he... Przybijam wszystkim dzieciakom piątki. Biję brawa muzykom. Pozdrawiam Wolontariuszy i Kibiców buźką wymalowaną przez żonę na dłoni. Na Ich słowa uznania odpowiadam: Brawa dla Kibiców!!! Wpadam na "Wasyla" /Grzegorza Grabowskiego/ Który uwija się jak może, żeby strzelić każdemu fotę:)
Kilometry mijają niezwykle szybko. Spotykam wielu znajomych biegaczy:) Zamieniamy kilka słów i każdy leci dalej jak może;)
Koło trzydziestki przelatująca jak błyskawica myśl: *jak długo wytrzymam te harce? czy starczy mi sił na końcówkę* Przecież to królewski dystans i wymaga respektu oraz pokory.
Robi się ciężko na 35km. Czuję, że zwalniam. Sprawdza się kolejne powiedzenie: "nie jesteś słaby dopóki sam tak nie pomyślisz" Spoglądam na Wiktorię i mówię do siebie: musi boleć, bo to maraton! Razem Wiktorka damy radę! Nie lecimy na konkretny czas, ale to już tak blisko, że dziadek musi godnie prezentować się z wnuczką;)
Tuż przed metą czerwony autobus i mobilizujący głos z głośnika: " Nie zwalniajcie! skoro jesteście koło czerwonego autobusu to do mety tylko 300metrów. Czas na finisz!"
Było świetnie! Kolejny maraton i wiele niesamowitych wrażeń. Nie da się opisać fantastycznego klimatu i atmosfery przed startowej i na mecie. Nawet się nie pokuszę. Trzeba tego osobiście doświadczyć. Przeżyć. Ale naprawdę warto:)
Minusy? Żeby być obiektywnym muszę napisać. Ale mniejszym drukiem, bo nie są w stanie zniweczyć radości maratończyka:)
Po pakiet wyruszyłem z hotelu w sobotę po południu. Tereny Targów są rozległe i niestety tylko jedna brama otwarta od głównej ulicy. Ale to nic. Po wejściu przestrzeń pawilonu robi wrażenie. Niestety żadnego oznakowania kierunku do biura zawodów:( Zaraz przy wejściu do expo ćwiczące dziewczyny, więc wianuszek miłośników kobiecych wdzięków hi,hi... Aż trudno się przecisnąć. Stoiska jedno obok drugiego. Ciasnota. Tłumy biegaczy i osób towarzyszących, ścisk nawet nie sposób cokolwiek obejrzeć. O przymierzeniu i kupnie już nie mówię. Szukam biura, pytam i wreszcie okazuje się: trzeba przejść całe expo, bo biuro zawodów jest za, a przed pasta party:( Hala wielka, lecz biuro wydzielone na niewielkim kawałku. Nie wiadomo która kolejka do której działki numerów startowych:(
Biuro zawodów to serce imprezy biegowej. To wizytówka. Pierwsze spotkanie zawodnika z organizatorami /Ich przedstawicielami/ Początkowe wrażenie jest najważniejsze! Potrafi rzutować na całość imprezy. Dlatego socjotechnika rodem z supermarketu nie przystoi organizatorom biegu, szczególnie na Królewskim Dystansie. To tam umieszcza się pieczywo na końcu, żeby klient przeszedł cały sklep i kupił więcej niż planował he,he...
Szkoda, ale mój ulubiony, najlepszy maraton w Polsce musi dostać żółtą kartkę:( Pytania które nasuwają mi się od soboty: dla kogo organizowany jest maraton? dla biegaczy, czy sprzedawców sprzętu i specyfików dla biegaczy. Kto jest na maratonie najważniejszy uczestnicy, czy sprzedawcy? Wiem, bez kasy dziś trudno zrobić imprezę, lecz kasa nie może być najważniejsza. Jeszcze jedno choć niedawno o tym pisałem. Kiedy wreszcie bank zejdzie nam z pleców biegaczy. Jest z przodu koszulki 17 PKO Poznań Maraton, więc po co wielkie logo na plecach. Co "za dużo to niezdrowo" a i świnia nie chce mówi stare polskie przysłowie. Przesada daje odwrotny skutek od zamierzonego, bo już nawet nie chce się na to patrzeć. Przesyt! Niedawno zmieniałem bank i nawet nie kliknąłem w tę ofertę, bo mnie mierzi. Z tego co wiem nie tylko mnie he,he...
Dziś jak zawsze po zawodach w myśl zasady: "czym się strułeś tym się lecz" cztery kilometry 'świńskiego truchtu' i odnowa biologiczna w zimnej wodzie "Pacyfiku". Jest to świetna regeneracja i dobrodziejstwo dla zmęczonych mięśni i stawów. Polecam:)
Cieszą takie spostrzeżenia i taka ludzka postawa kibiców. W kraju gdzie osobom, którym coś się udaje podstawia się nogę, to zdecydowanie pozytywny przekaz :) I oby coraz więcej takiego pozytywnego podejścia do życia :)
OdpowiedzUsuńTomasz i ja się cieszę, bo mam identyczne spostrzeżenia o relacjach i stosunkach międzyludzkich w naszym kraju.
OdpowiedzUsuń