poziom...

                            endorfin po trzech godzinach czekania na MLP pod blokiem operacyjnym osiągnął stan krytyczny:(

Po powrocie zarabianie chleba, szybka kolacja i tak mi się nie chciało, że musiałem wyjść pobiegać. Gdybym nie wyszedł to padłbym jak dętka. Wymaszerowałem co prawda piątkę do szpitala i z powrotem, ale to nie to samo co szybsze przebieranie nogami.

Ciemno, więc powłóczenie nogami mogło być jedynie na w miarę równej powierzchni. 

Dobieg do parków i dziesięć rund po mojej pętli w parku 3 Maja. Powrót i na liczniku dyszka, ale od przebiegniętych kilometrów bardziej dziś zależało mi na *produkcji* hormonów szczęścia.

Cieszę się, że pobiegałem, bo poziom endorfin tzw. hormonów szczęścia poszybował znów w górę.

Cytat dnia:

„Szczęście nie jest ko­loro­wym mo­tylem, za którym mu­sisz po­biec, jeśli chcesz go złapać. Szczęście jest jak cień: podąża za tobą na­wet wte­dy, gdy o nim nie myślisz.” -  Phil Bosmans

Przysłowie:

„Gdy w Eugeniego (04.01) lód albo woda taka i lipcowa pokaże się pogoda”

       „Gdy styczeń burzliwy z śniegami lato burzliwe z deszczami”